Τα τελευταία χρόνια, η περίοδος ή, εάν θέλουμε να μιλήσουμε με επιστημονικούς-ιατρικούς όρους, η εμμηνόρροια ή έμμηνος ρύση, έχει επανέλθει με ποικίλους τρόπους στο προσκήνιο. Η παρουσία της στη δημόσια σφαίρα αναδεικνύει τα σημάδια μιας διαδικασίας από-στιγματισμού, ενώ οι ακτιβιστικές δράσεις και πρακτικές γύρω από το ζήτημα κινούνται προς την κατεύθυνση της αμφισβήτησης του καταπιεστικού κυρίαρχου λόγου της ντροπής και της σιωπής για την έμμηνο ρύση.
Η παρούσα εργασία εισάγει την ελληνική απόδοση «έμμηνος ακτιβισμός» (menstrual activism) και εξετάζει την ανάπτυξη της συγκεκριμένης μορφής κοινωνικού ακτιβισμού, καθώς και τη σύνδεσή της με το τρίτο κύμα του φεμινισμού, αναπτύσσοντας ένα φεμινιστικό θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση της εμμήνου ρύσεως, με βάση το διεπιστημονικό πεδίο των «Κριτικών Σπουδών Εμμηνόρροιας» (Critical Menstruation Studies). Στο πλαίσιο αυτής της εμπειρικής, ποιοτικής έρευνας, τα δεδομένα παράγονται μέσω 12 ημιδομημένων συνεντεύξεων με ακτιβιστές/ριες από τον χώρο του έμμηνου ακτιβισμού στην Ελλάδα. Τα άτομα που συμμετέχουν στην έρευνα είναι ηλικίας 18-42 ετών, ενεργά σε επίσημους και ανεπίσημους χώρους ακτιβισμού.
Η έρευνα επικεντρώνεται στην καταγραφή των σύγχρονων τάσεων του έμμηνου ακτιβισμού στην Ελλάδα, καθώς και στα σημεία σύγκλισης και απόκλισης από τις παγκόσμιες τάσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα είναι τα εξής: i) ποιοι μετασχηματισμοί εντοπίζονται με την πάροδο των χρόνων στις κυρίαρχες αφηγήσεις για την έμμηνο ρύση, ii) πώς έχει κατασκευαστεί και παγιωθεί το στίγμα της περιόδου στο πλαίσιο των βιοπολιτικών κοινωνιών, και iii) το στίγμα της περιόδου τελικά αποδομείται ή ανακατασκευάζεται μέσω των προσπαθειών και των δράσεων των ακτιβιστών/ριών.
Η παρούσα έρευνα έρχεται να καλύψει ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία,
καθώς η έμμηνος ρύση αλλά και ο έμμηνος ακτιβισμός στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί, ιδιαίτερα από τη σκοπιά των κοινωνικών επιστημών. Μέσα από τις συνεντεύξεις και τις εμπειρίες των ακτιβιστών/ριών, στόχος της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τις πιθανές αλλαγές στις κυρίαρχες αφηγήσεις για την έμμηνο ρύση, καθώς και να αποτελέσει μία πρώτη απόπειρα χαρτογράφησης των ομάδων έμμηνου ακτιβισμού στον ελληνικό χώρο.