Με αφορμή τη σχέση των ηθοποιών με την αγορά εργασίας, η ερευνητική αυτή εργασία  επιχειρεί να μελετήσει τους τρόπους με τους οποίους συγκροτούνται τα δίκτυα των ηθοποιών,  και τη σχέση της  εκπαίδευσης  και των φύλων με αυτά. Χρησιμοποιώντας το θεωρητικό πλαίσιο του Wittel  από το άρθρο Towards a Network Sociality, καθώς και την θεωρία του Mark Granovetter για την δύναμη των χαλαρών δεσμών  εξετάζεται η  πρακτική δικτύωσης που επιβάλει η εποχή μας, και επιχειρείτε η ανάλυση και η παρουσίαση του εμπειρικού υλικού που προέκυψε.  Η έρευνα που έγινε είναι ποιοτική. Ως εργαλείο χρησιμοποιήθηκαν έξι ημι-δομημένες συνεντεύξεις βάθους με ηθοποιούς, διαφορετικών ηλικιών διαφορετικών κοινωνικών χαρακτηριστικών που αναζητούν δουλειά σε διαφορετικούς χώρους. Η ανάλυση του εμπειρικού υλικού έδειξε ότι η εκπαίδευση είναι ο χώρος μέσα στον οποίο δημιουργούνται οι πρώτοι εφήμεροι δεσμοί, οι οποίοι οδηγούν σε επαγγελματική απασχόληση και θα δημιουργήσουν με τη σειρά τους καινούργιες γνωριμίες με σκοπό να πολλαπλασιάσουν τις ευκαιρίες για εύρεση εργασίας.  Τέλος, ο ρόλος των φύλων, παραμένει καθοριστικός, μιας και οι γυναικείοι και αντρικοί ρόλοι αναπαράγονται τόσο στη σκηνή όσο και πίσω από αυτήν.