Ο θεσμός του σχολείου έχει κυρίαρχη θέση στις ζωές των παιδιών, καθώς εκεί περνούν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους, διευρύνοντας τους ορίζοντες τους. Ωστόσο, γίνεται γρήγορα αντιληπτό ότι το σχολείο δεν αποτελεί μόνο τόπο μάθησης αλλά και τόπο κοινωνικοποίησης, όπου τα υποκείμενα συναναστρέφονται, σε πλαίσιο φιλικών σχέσεων και συγκρούσεων, συζητούν θέματα που τα απασχολούν και δομούν ταυτότητες. Η παρούσα μελέτη εξετάζει την πρόσληψη των ανδρικών ομοσεξουαλικών ταυτοτήτων από τον μαθητικό πληθυσμό και το εκπαιδευτικό προσωπικό και πώς τις επηρεάζουν, τη θέση που έχουν αυτές στο ελληνικό σχολείο, και το ρόλο που έχουν οι σημαντικοί άλλοι (οικογένεια και φίλοι) στην υιοθέτηση μιας τέτοιας ταυτότητας από τα παιδιά. Μέσα από τις 8 συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν γίνεται σαφές ότι δεν προβλέπεται κάποια ισάξια θέση για τις ομοσεξουαλικές ταυτότητες, των οποίων η παρουσία συνδέεται κυρίως με την αστυνόμευση των ετεροκανονικών ανδρικών ταυτοτήτων. Επιπλέον, εντός του σχολείου, τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως προσωρινά ασεξουαλικά ή/και ετεροφυλόφιλα-σε-εξέλιξη, ενώ απορρίπτεται οποιαδήποτε σύνδεση παιδικής και ομοσεξουαλικής ταυτότητας. Παράλληλα, οι καθηγητ(ρι)ες παρουσιάζονται ως «ουδέτεροι/-ες» ή αρνητικοί/-ες όσον αφορά τις μη ετεροκανονικές ταυτότητες και η τάξη ως ένας τόπος συζήτησης και διαπραγμάτευσης διαφόρων θεμάτων που δεν εμπεριέχονται στο σχολικό πρόγραμμα. Επίσης, οι γονείς περιγράφονται ως ιδιαίτερα αρνητικοί ενώ τα φιλικά πρόσωπα ως κρίσιμα για την αντιμετώπιση της ντροπής και την υιοθέτηση μιας ομοσεξουαλικής ταυτότητας.