Παρακολουθώντας την πορεία της ΛΟΑΤΚΙ+ και Τρανς κοινότητας στον δημόσιο λόγο, η παρούσα μελέτη προσπαθεί να δημιουργήσει μια συζήτηση για την παρουσία της τρανς κατάστασης μέσα από τα νομολογήματα που κάνουν αναφορές στο φύλο, την σεξουαλικότητα και την ηλικιακότητα. Πιο συγκεκριμένα, έχει στόχο να παράξει μια κριτική συζήτηση πάνω στο φαινόμενο της παθολογικοποίησης των τρανς ατόμων από το ελληνικό νομικό και υγειονομικό σύστημα, και της περιθωριοποίησης αυτών των υποκειμένων από το πολιτειακό και κοινωνικό σώμα.
Με γνώμονα το ριζοσπαστικό λόγο των ΛΟΑΤΚΙ+ κινημάτων αλλά και μια πληθώρα επιστημονικών και κριτικών εργαλείων που αναπτύχθηκαν στον 20ο αιώνα, η έρευνα αυτή θα προσπαθήσει να συλλάβει λόγους αναγνώρισης και συμπερίληψης των τρανς υποκειμένων πέρα από τη δυϊκότητα του φύλου και την γραμμικότητα της ηλικίωσης. Μέσα από αυτήν την προβληματική θα επιχειρήσουμε να σκεφτούμε την ηλικία σε συνάρτηση με το φύλο ως όρους αποσταθεροποίησης του κανονιστικού/ετεροκανονικού μοντέλου.
Πεποίθηση μας είναι πως οι παγιωμένες δυϊστικές αντιλήψεις του δυτικού κοινωνικοπολιτικού συστήματος και κουλτούρας παράγουν κανονιστικά πλαίσια ανίκανα να συμπεριλάβουν τα τρανς άτομα τρίτης ηλικίας στην ιδιαιτερότητα και τη διαφορά τους. Τα ζητήματα ορατότητας και βιωμάτων των υποκειμένων αυτών, αλλά και οι λανθάνοντες ή μη ανατρεπτικές πρακτικές τους, θα λειτουργήσουν ως υπόδειγμα με βάση το οποίο θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε μια ενεργητική και θετική συγκρότηση των ταυτοτήτων τους.