Η εργασία αυτή έχει σαν αφετηρία τη κριτική που ασκεί ο Σεν στην αντίληψη του Ρώλς για την ισότητα. Ο Σεν ισχυρίζεται ότι τα πρωταρχικά αγαθά που κατά τον Ρώλς πρέπει να διανέμει κάθε δίκαιη κοινωνία αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες συνθήκες ζωής των ατόμων με αναπηρία και αυτό γιατί δεν υπολογίζεται η διαφορά τους στην μετατροπή των πρωταρχικών αγαθών ή και των άλλων πόρων σε σημαντικά για αυτούς επιτεύγματα ζωής· κι αυτό σε ένα θεωρητικό πλαίσιο που εξαιρεί την έννοια της ανθρώπινης ετερογένειας. Η αναπηρία μπορεί να είναι ποικίλη και ετερογενής και να μην περιορίζεται απαραίτητα στην σωματική ή διανοητική της έκφανση. Η Προσέγγιση με έμφαση στις Δυνατότητες επιτρέπει μια διευρυμένη αντίληψη της αναπηρίας ως αδυναμία μετατροπής αγαθών και πόρων σε άξια επιτεύγματα λόγω δυσκολιών που έχουν να κάνουν με το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, την πολιτισμική ιδιαιτερότητα και τη φτώχεια. Η εργασία αυτή στρέφει συνεπώς την προσοχή της στη Θεωρία του Σεν για τις Δυνατότητες: αρχικά παρέχει μια εκτεταμένη περιγραφή των θεμελιωδών όρων της θεωρίας και στη συνέχεια επιχειρεί να δει πως η οπτική αυτή διευρύνει την αντίληψη μας σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν τις εκπαιδευτικές τους εμπειρίες σε άξια για αυτούς επιτεύγματα.