Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της κατασκευής της ετερότητας στον δημόσιο λόγο και, συγκεκριμένα, η κατασκευή των παιδιών προσφύγων σε επίσημα έγγραφα διαφόρων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων (Σ.Γ.Κ.) που αντιτίθενται στην ένταξη των παιδιών προσφύγων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάζονται τα παιδιά πρόσφυγες μέσα από μια επιχειρηματολογία αξιολογικού χαρακτήρα η οποία τα τοποθετεί ιεραρχικά ως κατώτερα.
Υπό το πρίσμα της ανάλυσης λόγου και, ειδικότερα, μέσα από την προσέγγιση της λογοψυχολογίας, προκύπτουν τρία ερμηνευτικά ρεπερτόρια σύμφωνα με τα οποία τα παιδιά πρόσφυγες κατασκευάζονται ως υγειονομική απειλή, ως απειλή προς τον πολιτισμό και την εκπαίδευση και ως πρόσχημα για θεωρίες συνωμοσίας. Μέσα από τη χρήση ρητορικών τεχνικών δόμησης γεγονικότητας ενισχύεται η επιχειρηματολογία των Σ.Γ.Κ. η οποία υιοθετεί στοιχεία του νεορατσιστικού λόγου και εντάσσει τα παιδιά πρόσφυγες σε μία εξωομάδα η οποία παρουσιάζεται ως εξολοκλήρου «διαφορετική» σε πολλαπλά επίπεδα. Ο λόγος των Σ.Γ.Κ. παρουσιάζει έντονες αντιφάσεις, με τη θέση των παιδιών προσφύγων αλλά και των ίδιων των γονέων/κηδεμόνων, να μεταβάλλεται διαρκώς σε συνάρτηση με την εκάστοτε επιχειρηματολογία.