Η παρούσα έρευνα εξέτασε τις διαδικασίες κατασκευής και τα περιεχόμενα της κοινωνικής αναπαράστασης της γιόγκα στη ελληνική πραγματικότητα. Εκκινώντας από το θεωρητικό υπόβαθρο της θεωρίας των κοινωνικών αναπαραστάσεων του Serge Moscovici και τις διαστάσεις της πνευματικότητας σε αντιστοιχία με τη γιόγκα, μελετήθηκαν οι διαστάσεις της κοινωνικής αναπαράστασης της πρακτικής. Το υλικό που μελετήθηκε βασίστηκε σε δύο κεντρικές κατηγορίες πηγών που χρησιμοποιήθηκαν για τη λεξικομετρική ανάλυση περιεχομένου που επιλέχθηκε ως μέθοδος ανάλυσης. Η πρώτη κατηγορία αποτελείται από 28 κείμενα, όπως αυτά αναρτήθηκαν και συλλέχθηκαν από τους ιστότοπους προώθησης σχολών από μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και κινητοποιούν τους/τις ενδιαφερόμενους/ες να εγγραφούν στις σχολές. Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από 28 κείμενα ειδησεογραφικού χαρακτήρα όπως δημοσιεύτηκαν την τελευταία 20ετία σε ιστοσελίδες μεγάλων εφημερίδων της Ελλάδας. Με βάση την ανάλυση των κειμένων προώθησης, η γιόγκα εξυψώνεται είτε ως στάση ζωής, μέσα από τη διαλογιστικού τύπου εξισορρόπηση σώματος-πνεύματος, είτε περιγράφεται ως πρακτική εξάσκησης και σωματικής βελτίωσης. Μέσα από τις επί μέρους αναλύσεις των κειμένων για κάθε εφημερίδα ξεχωριστά, φαίνεται να κυριαρχούν τέσσερις αναπαραστασιακές προσλήψεις από πλευράς ΜΜΕ: Η γιόγκα α) ως καθαρή εκγύμναση, β) ως επιστημονικά τεκμηριωμένη μέθοδος για την υγεία γ) ως αντικείμενο απόρριψης από την ορθόδοξη εκκλησία και δ) ως κοσμοθεωρία. Συνολικά φάνηκε ότι η γιόγκα ως αντικείμενο προώθησης αλλά και ως αντικείμενο διαφωνιών αντιμετωπίζεται ποικιλοτρόπως ως μια πρακτική ολιστικής προσέγγισης του σύγχρονου τρόπου ζωής, που εισάγει μια νέα μέθοδο ατομικής αυτοβελτίωσης και άθλησης και παράλληλα μια νέα κοσμοθεωρία πνευματικότητας.