Η Ελλάδα και ο Λίβανος αποτελούν δύο μεσογειακές χώρες για τις οποίες η δεκαετία του 2010 σηματοδοτεί την είσοδο ενός μεγάλου αριθμού προσφύγων. Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έφερε στο προσκήνιο η προσφυγική αυτή κρίση είναι το ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών, καθώς πέρα από πρακτικά θέματα που σχετίζονται με τις στρατηγικές για την ένταξη των παιδιών προσφύγων στην τυπική εκπαίδευση των χωρών, είναι εμφανής η στήριξη που απαιτείται για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, προκειμένου να εγγραφούν και στη συνέχεια να φοιτήσουν στις σχολικές τάξεις, χωρίς να παρουσιάσουν σχολική διαρροή. Η μη τυπική εκπαίδευση, επομένως, καλείται και στις δύο χώρες να συνεισφέρει σημαντικά στην επίλυση των ζητημάτων αυτών, προσφέροντας μαθήματα που θα βοηθήσουν τα παιδιά να ενταχθούν στα σχολεία, αλλά και ταυτόχρονα αναπτύσσοντας τεχνικές διδασκαλίες και προγράμματα τα οποία συνδράμουν στην ένταξη των παιδιών προσφύγων στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο της χώρας υποδοχής. Στη διπλωματική αυτή εργασία μελετάται ο ρόλος των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και στον Λίβανο στη μη τυπική εκπαίδευση παιδιών προσφύγων. Για την άντληση των δεδομένων μελετήθηκε το περιεχόμενο ιστοσελίδων και συμπληρωματικά δημοσιεύσεων στο Facebook από 6 ΜΚΟ της Ελλάδας και 6 του Λιβάνου, ενώ η μεθοδολογία που εφαρμόστηκε για την ανάλυση των δεδομένων είναι η θεματική ανάλυση. Η ανάλυση των δεδομένων υπόδειξε ως
κοινό σημείο των ΜΚΟ τη σημασία της επίτευξης συνεργειών των ΜΚΟ όσο και την εκπαίδευση του διδακτικού προσωπικού για την καλύτερη δυνατή επίτευξη των στόχων, σε συνδυασμό με την παρουσία εθελοντών. Σημασία δίνεται, επίσης, στη διδασκαλία της επίσημης γλώσσας της χώρας υποδοχής και των αγγλικών, ενώ τονίζεται η αξία της καλλιτεχνικής έκφρασης στο πλαίσιο της διδασκαλίας των μαθημάτων. Τέλος, διακρίνεται η επίδρασή τους στη δημιουργία ενός πλαισίου εκπαιδευτικής καθημερινότητας για τα παιδιά πρόσφυγες, το οποίο δημιουργεί τις προϋποθέσεις και για την κοινωνική τους ένταξη.