Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά πώς μία ομάδα μητέρων της νέας μεσαίας τάξης ανταποκρίνεται στην επιμόρφωσή της μέσω του προγράμματος «Σχολή Γονέων» σε ιδιωτικό σχολείο της Αττικής. Για τη σαφέστερη κατανόηση του προφίλ των οικογενειών μελετώνται παράλληλα η στάση των μητέρων ως προς τη γονική εμπλοκή και οι πρακτικές ανατροφής των παιδιών τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, αξιοποιούνται η θεωρία της πολιτισμικής αναπαραγωγής του P. Bourdieu και η έρευνα της A. Lareau σχετικά με τα μοντέλα ανατροφής. Στα πλαίσια διεξαγωγής ποιοτικής έρευνας, πραγματοποιήθηκαν ημι-δομημένες συνεντεύξεις με οχτώ μητέρες, οι οποίες συμμετείχαν στον κύκλο συναντήσεων της Σχολής Γονέων. Σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα, οι μητέρες υιοθετούν πρακτικές, οι οποίες συνιστούν «στρατηγικές αναπαραγωγής» με σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής τους θέσης. Στον λόγο των μητέρων, είναι φανερή η ανάγκη τους να εντοπίσουν, να επιβάλλουν αλλά και να δικαιολογήσουν τη «σωστή» γονική συμπεριφορά. Στην πράξη όμως προκύπτουν εσωτερικές διαφοροποιήσεις τόσο στις πρακτικές ανατροφής που υιοθετούν όσο και στον τρόπο που ανταποκρίνονται στις συναντήσεις. Αν και παρατηρούνται αρκετές ομοιότητες στον λόγο των μητέρων, παρατηρούνται λεπτές διαφοροποιήσεις που συνδέονται με το πολιτισμικό κεφάλαιο και το επαγγελματικό υπόβαθρο των μητέρων. Φαίνεται πως οι μητέρες στο σύνολό τους αντλούν αυτοπεποίθηση από την εγκυρότητα αυτού που παρουσιάζεται στη Σχολή Γονέων ως επιστημονική γνώση. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για εκλαϊκευμένη ψυχολογία που δίνεται στις μητέρες υπό μορφή συνταγών. Οι οικογενειακές πρακτικές και η εμπειρία των μητέρων στη Σχολή Γονέων διαφοροποιούνται ως προς τη συμμετοχή τους στις συναντήσεις, την ευκολία να ενσωματώσουν νέες πρακτικές αλλά και τη μετέπειτα αξιοποίηση του υλικού που τους προτείνεται., γεγονός που απηχεί διαφορετικές μορφές εξοικείωσης με μορφωτικές και πολιτισμικές πρακτικές