Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τη σύνδεση σχολείου και κυρίαρχης ιδεολογίας, δια της εννοιολόγησης της σχολικής γνώσης και της ανίχνευσης του ρόλου των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών στη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας των μαθητικών υποκειμένων. Ειδικότερα, αποπειράται εστίαση στη σχέση Ιστορίας και ιδεολογίας, μέσα από το φακό του εθνοποιητικού ρόλου του μαθήματος και της χρήσης της έννοιας «έθνος» στο πλαίσιο της σχολικής Ιστορίας. Ως πεδίο διερεύνησης επιλέχθηκαν τα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, της ΣΤ’ Δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου. Σε αυτά αναζητήθηκε η απεικόνιση του ελληνικού έθνους και η παρουσίαση –ή μη– των εθνοτικών ετεροτήτων εντός αυτού, έχοντας ως μελέτη περίπτωσης το βαθμό ορατότητας της ελληνοεβραїκής κοινότητας και της εγγραφής της εβραϊκής γενοκτονίας (Shoah) στην ελληνική ιστορία. Η έρευνα αφορά, αφενός, τα σχολικά εγχειρίδια, ως πρόσφορο πεδίο ανάδειξης των θεσμικών επιλογών και του κρατικού προσδιορισμού του πλαισίου διδασκαλίας εννοιών, όπως το έθνος. Αφετέρου, εκκινώντας από το ρόλο της σχολικής Ιστορίας ως δημόσιας Ιστορίας, επιχειρεί να διερευνήσει την ορατότητα της εβραϊκής κοινότητας και της Shoah στις έτερες δημόσιες χρήσεις της Ιστορίας, ανιχνεύοντας το βαθμό πρόσληψης των Ελλήνων/ Ελληνίδων εβραίων και της Shoah ως μέρους της εθνικής ταυτότητας.