Η παρούσα διπλωματική εργασία, μέσα από συνεντεύξεις με εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, μελετά τις αντιλήψεις τους για την παιδική σεξουαλικότητα. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης αναδεικνύουν ότι οι εκπαιδευτικοί αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε διαφορετικούς λόγους για την παιδική σεξουαλικότητα, οι οποίοι έχουν όλοι κοινή αφετηρία την ηλικία. Υποστηρίζουν είτε ότι η αθωότητα της παιδικής ηλικίας καθιστά απούσα τη σεξουαλικότητα, είτε πως τα παιδιά διακατέχονται από ανωριμότητα και άρα, ακόμη κι αν παρουσιάζουν σεξουαλικότητα, δεν είναι σε θέση να την κατανοήσουν. Οι εκπαιδευτικοί αρνούνται να βοηθήσουν ουσιαστικά τα παιδιά στην προσπάθειά τους να γνωρίσουν το σώμα και τις επιθυμίες τους, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εξουσία που κατέχουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η χρήση του χώρου έχει έμφυλες όψεις και πως το σχολείο, μέσα από την αναπαράσταση της σεξουαλικότητας στα σχολικά εγχειρίδια και στο μονοδιάστατο ετεροφυλοφιλικό πλαίσιο του γάμου, της οικογένειας και των έμφυλων ρόλων, παρουσιάζει μία ξεκάθαρα ετεροκανονική θεώρηση για την «ορθή» σεξουαλικότητα. Η Σεξουαλική Αγωγή, αν και τυγχάνει αναγνώρισης και θετικής αντιμετώπισης, δεν επιλέγεται, αφού η ταύτιση της σεξουαλικότητας με την ιδιωτική ζωή και της εκπαίδευσης με τη δημόσια, τους/τις κάνει να φοβούνται να υπερβούν τόσο τις δικές τους προκαταλήψεις, όσο και εκείνες των γονιών και της κοινωνίας.